A day that seems the same No point to give a name A dawn that came before Shall return when the moon will fall To dance in this circle of despair To breathe heavily the same air Where the answer stinks of lies But there is no surprise The daemon of lost dreams Has come once more He smiles and silently Settles the score Only but to accept And nothing more No chance no potential Nothing at all An elegy for this familiar pain And the thoughts born in vain For this story without an end Bearing gifts in bloody hands For the scarred and the unblessed And this passion never caressed For these eyes with no reason to see For a sufferer like a brother to me Errors of past, opportunities lost Memories that never came to be Untouched beauty the great cost Drowned and cleansed in futility No relief for a wound so deep All the words have failed my friend and your daemon began to weep You had no night to sleep

(Greek) Χωρίς καμιά παρηγοριά Και με μια σάπια προσδοκία Ούτε νύχτα ούτε φωτιιά Να γιατρέψει τούτην την ναυτία Στο έλεος της λήθης Για μια σταθερά πραγματική Με το δέλεαρ της πίστης Μπρος σε μια φρίκη ειλικρινή Εκεί, που κλαίνε ουρανοί και η γης γίνεται μάνα πόνου, μάταια η ψυχή θρηνεί μπρος στο βάσανο του χρόνου. Εκεί, που η ύπαρξη γυρνά στο τίποτα μες στο σκότος της Aβύσσου, κραυγές και λόγια ανύποτα, που ίχνος δεν θα αφήσουν. Εκεί, που το νόημα πεθαίνει και η αλήθεια αργά σε πνίγει κενό μονάχα απομένει και η ζωή με το τέλος σμίγει. Υπό το άχθος ενός νόμου Εμμονικώς περί των Eιδώλων Στο λυκόφως ενός Tρόμου και με Εγώ εν αμφιβόλω! Όμως τι άρωμα είναι αυτό άνθους σήψης θείας; Ευλογία και κατάρα ανέλπιστης ελεύθερίας. Ο Θεός είναι νεκρός και εγώ ακόμα πιο μικρός! Μα είμαι νόημα και σκοπός είμαι δαίμων και εαυτός. Χαίρε Σάτυρε εκστατικέ, πατέρα αρχαίε και άδελφε! Χαίρε Φοίβε ονείρικέ, όμορφε και λογικέ! Χαίρε Ευτέρπη λατρευτή, έρωμένη μοναδική! Χαίρε Μελπομένη τραγική, του ανθρωπίνου η αρχή! (English translation) With no consolation and with a rotting expectation No night, no fire Shall heal this nausea In the mercy of oblivion For a real constant With the lure of faith Before an honest horror Where heavens weep And the earth becomes a mother of suffering In vain the soul laments Before the torment of time Where existence returns to nothingness In the dark of the Abyss Screams and unspoken words That will leave no trace Where all meaning dies And truth slowly chokes you Only the void is left behind And life meets the end Under the burden of a Law Obsessively with the Idols In the twilight of a Terror And with an Ego, to be doubted But what kind of aroma is that From a blossom of divine decay A blessing and a curse For a hopeless freedom God is dead! And I’m even smaller! But I am meaning, purpose I am Daemon, I am Self Hail ecstatic Satyr Ancient father and brother! Hail Phoebus of dream Beautiful and logical! Hail beloved Euterpe Unique lover! Hail tragic Melpomene The essence of human!